Barcelona cz. 1:

Barcelona u stóp i nowe znajomości

Co za noc!

O tempora! O mores!

Potwierdza się zasada, że najlepiej jest nie planować…
–

Siedzę teraz w parku Guell, potem idę pod Sagrada i na plażę, gdzie spotkam się z Nimi. Dogadaliśmy się, że podróżujemy sobie po Europie zupełnie swobodnie, więc jak dobrze pójdzie to spotkamy się też w Portugalii (Porto lub Lizbonie).

Naaaaaajs.

Jakiś grajek wykonuje szanty, które znam z rejsów po Mazurach – tylko że w języku angielskim. Ależ miło wrócić w myślach na łajbę. Szanty w jednym z największych miast portowych świata to jednak magia! 🙂

A za niedługo będzie

„Żegnajcie mi dziś hiszpańskie dziewczyny […] ku brzegom portugalskim już ruszać mi pora, lecz jeszcze na pewno wrócę tu znów. […] wspomnienie ust waszych przysporzy mi sił”.

Heja!

O Parku Guell szerzej piszę tutaj:

Park Guell, Barcelona, Hiszpania

Posiedziałem trochę i poszedłem sobie do Sagrada Familia – no robi wrażenie, co tu dużo mówić.
Bogate zdobienia, oryginalne wykonanie stereotypowych motywów biblijnych, ni to kubizm, na pewno nie klasycyzm – piękne.
Ale te dźwigi…
Ja myślę, że legenda tej budowli i jej powstawania robi swoje. Miastu chyba zależy na tym, żeby budowa trwała tak długo. Nie przeszkadza to pobierać kasy od turystów, a do wejścia do środka ustawia się długa kolejka (wejście w bocznej części katedry).
Posiedziałem w parku przy katedrze, z bliska  przyjrzałem się detalom, ale jest ich tak dużo, że można dostać oczopląsu! Co ten Gaudi miał w głowie?

Więcej informacji praktycznych o Sagrada Familia podaję tutaj:

Sagrada Familia, Barcelona, Hiszpania

Powoli sobie szedłem w stronę morza.
Po drodze  zahaczyłem o piękny park de la Ciutadella. To jeden z tych wielkomiejskich parków, gdzie spotykają się mieszkańcy miasta, by posiedzieć na kocach, spędzić ze sobą czas, pograć w badmintona czy… chodzić po linie. Fajny klimat. Pełen przestrzeni i możliwości odpoczynku.

Więcej o parku piszę TUTAJ.

Potem dotarłem na Barcelonetę, bo tam miałem się spotkać z Austriakami. Zjadłem chlebek z rybą, poczytałem Londona i w końcu przyszli, gdy zaczęło się ściemniać.

Ulokowaliśmy się w La Deliciossa na meczu Holandia-Brazylia. 3:0. + piwko i jedzenie. Potem spacer wzdłuż Barcelonety do dzielnicy klubów.

A tam masakra! Rozpusta na każdym kroku, kobiety ubrane na zasadzie: „Fuck me right here, right now”, faceci napaleni, jakby kobiety nigdy nie widzieli z myślą, że trzeba zaruchać koniecznie. Do tego limuzyny, drogie samochody i… my!

Uciekliśmy stamtąd szybko, wskutek czego byliśmy w hostelu po drugiej [w soboty metro w Barcy kursuje całą dobę, Deos gratias!].

INFO PRAKTYCZNE

Dzielnica klubów jest nieco oddalona od centrum,
ale trzeba przygotować pokaźny portfel, aby móc się tam zabawić.

Wejście do każdego klubu jest płatne, ceny drinków często w cenie jednego noclegu w Barcelonie (oczywiście noclegu w moim stylu)
Wersja ekonomiczna:
winko kupione w sklepie i miejscówka na plaży tuż przy klubach.

Barcelona cz. 3:

Sagrada Tibidibidabobabo